Als de dag van gisteren weet ik het nog én voel ik het nog.
‘Op 1 april, rond de klok van 9, starten we onze ‘Hummer’ (de camper). Met een laatste blik nemen we ‘afscheid’ van ons huis. We kijken elkaar aan met een lach op ons gezicht; op naar de vrijheid. De richting is bepaald, voor de rest is er geen plan. Met iedere kilometer die onder ons weg zoeft, komen we verder los van alles…’.
Sceptici te over
Zo begon ons avontuur. We keken er enorm naar uit. Ondanks alle scepsis van anderen. De Balkan? Daar woont toch geen goed volk. Wat ga je daar doen? Drie maanden in zo’n klein hok, houden jullie dat uit samen? Is het wel verstandig om nu te gaan? Je bent net lekker bezig met je bedrijf…
Niets of niemand hield ons tegen.
Leven op 8m²
Drie maanden op 8m², het was voor ons appeltje-eitje. En geloof me als ik zeg dat het weer ons allesbehalve mee zat. Het regende vaak zo hard dat we elkaar niet konden verstaan als we tegenover elkaar in de camper zaten. De afstand was toch een heuse 60 cm; niet te ver hè😉. Mijn man vond de camper heerlijk overzichtelijk. Niet te veel spullen, maar alles wat we nodig hadden. En… hij kon alles vinden😉. En ja, we moesten soms ook dealen met minder goede berichten van het thuisfront. Dat was niet altijd makkelijk. De twijfel om terug te gaan, was er zeker. Maar we bleven en ontdekten wat echt belangrijk is voor ons.
Het voelde als een te grote jas
Terug in Nederland pakten we de draad van het ‘normale’ leven weer op. Tenminste dat probeerden we. Mijn man was zover afgeschakeld dat hij alle wachtwoorden vergeten was, die hij nodig had op zijn werk. Hij voelde zich twee maanden een soort stagiaire. Zijn brein leek gedefragmenteerd.
We vroegen ons steeds vaker af: Wat is het ‘normale’ leven? Is dat de welbekende ratrace? Of is dat leven zoals het voor ons goed voelt?
Wat voor ons in ieder geval minder goed voelde, sinds we terug waren, was ons huis. Onze eigen stek. Opgeknapt met bloed, zweet en tranen. En nu, nu voelde het als een jas die veel te groot was. Het gevoel kwam en ging, maar bleef terugkomen. Tijd om een knoop door te hakken. Blijven we of verkopen we het? Het werd het laatste.
Sceptici en nomaden
Negen maanden later was de oplevering. Voor ons klopte het. Na 18 jaar, was het mooi geweest. Wederom wisten de sceptici ons te vinden😉. Wat doen jullie toch, het is zo’n mooi huis. Hoe kunnen jullie je huis verkopen en zelf nog geen andere plek hebben? Wat… jullie zien wel waar jullie terechtkomen?
Sterker nog… We leven al ruim twee jaar als nomaden. We hoppen van de ene plek naar de andere. De ene keer in een ‘normaal’ huis, dan in een ‘woning voor arbeidsmigranten’ en dan in ‘iets op wielen’. Nooit hebben we stress of we weer iets vinden. We geloven dat we altijd een dak boven ons hoofd hebben. Welk dak dan ook😉.
Live like nomads
De zomerperiode leven we zoveel mogelijk buiten, dichtbij de natuur. Als tekstschrijver kan ik overal werken. Dus mijn another day at the office, is nooit saai. Steeds weer laat ik me verrassen wat ‘the office’ mij brengt. Net als met onze roadtrip.
De eerste zomer verzopen we, als nomaden, door de hevige regen. We stapten de camper uit en stonden tot onze enkels in het water. Maar dit was nog niets in vergelijking met alle mensen die hun huis onder water hadden staan.
De tweede zomer, vorig jaar, was het tropisch warm. Tegen de veertig graden, zowel binnen als buiten de caravan. Een autoritje door het Limburgse heuvelland, met de airco aan, zorgde in de avond dat ons lichaam weer een beetje kon afkoelen.
De derde zomer, deze, gaan we voor een lekkere temperatuur van zo’n 25 graden. Dat lijkt ons een mooie deal😉.
Onze roadtrip leerde ons dat…
– we niet veel nodig hebben; op welk gebied dan ook.
– we blij worden van het vrije leven; niet het hele jaar door vastgekluisterd aan een plek.
– het om ons leven gaat; de allermooiste les.
Heb je dromen? Maak je eigen keuzes. Laat anderen oordelen, sceptisch zijn… Kies je eigen (geluks)weg.
Lees onze reisavonturen
Als tekstschrijver PuurSan kon ik natuurlijk niet anders dan onze reisavonturen vastleggen. Dat deed ik voor Goboony. Op de meest mooie plekken schreef ik de blogs, met het vrije gevoel van; another day at the office.
Ben jij benieuwd of zoek je nog wat reisinspiratie? Reis met ons en onze ‘Hummer’ mee in de blogs.
Laat me weten wat je ervan vindt. Lijkt me leuk!
Veel leesplezier.
Wil je op de hoogte blijven van mijn schrijfsels en blogs? Laat dan je naam en mailadres achter met het onderwerp: blog/schrijfsels.
