Vandaag, op wereldvoedseldag, besef ik me des te meer hoe rijk we zijn. Wij trekken een kast of koelkast open en pakken eruit wat we willen. Als we het niet in huis hebben, halen we het in de supermarkt of speciaalzaak. Het begrip honger kennen we wel, maar ook weer niet.
Een aantal jaar geleden waren we in Cuba. Met onze gehuurde Geely (wat gelijk staat aan: dan herkent iedere Cubaan je direct als toerist😉), doorkruiste we het hele eiland. Indrukwekkend. 4-baans snelwegen, waar alles op rijdt; fietser, paard en wagen, auto, ossenkar en vrachtwagen. Druk? Integendeel, Nederland is er jaloers op, zeker weten.
Waar Nederland niet jaloers op is, is het gebrek aan eten. Cubanen kunnen met eetbonnen naar staatswinkels. Eetbonnen! Die hadden wij in en na de oorlog.
Als ze geluk hebben, is er voorraad. Zijn de eieren op, dan moeten ze zomaar een maand wachten. Een maand! Kun je het je voorstellen?
Sporadisch zie je een supermarkt die een beetje lijkt op de supermarkt zoals we die in Nederland kennen. Maar stel je er zeker niet te veel van voor. 1 soort water, 1 soort meel en met heel veel geluk een koekje. Zo’n supermarkt ziet er leuk uit, maar de Cubaan kan er bijna niets kopen. Ze kunnen het gewoonweg niet betalen.
Één keer per 16 dagen krijgen mensen, met een tankwagen, water geleverd thuis. Als het water eerder op is, zie je maar hoe je je redt. Het water wat lekt uit de slang van de tankwagen vangen mensen op, zo hard hebben ze het nodig. Voor ons is dit niet te bevatten.
Als ik boodschappen doe en voor de volle schappen sta, denk ik vaak aan Cuba. Laatst zocht ik pindakaas. Pindakaas met noot, pindakaas light, pindakaas met zeezout… Er stonden maar liefst zeven varianten. Zeven! In Cuba zouden ze blij zijn met één soort pindakaas.
Ik heb het nu over Cuba, maar er zijn zoveel landen waar te weinig eten is, denk aan Jemen, maar ook aan de bijna onzichtbare armoede in Nederland. Er is eten genoeg op de wereld, het is alleen niet eerlijk verdeeld.
Waar ik persoonlijk moeite mee heb, is dat er zoveel voedsel verspild wordt. Laatst zag ik complete zakken aardappelen en uien bij het gft-afval liggen. Daar draait mijn maag letterlijk van om.
Laten we nadenken wat we kopen, zodat we alles opeten i.p.v. weggooien. Denk af en toe aan de ander, die er heel blij mee zou zijn. Dat is beter voor de wereld en voor jouw portemonnee.
Zeg nou zelf: dat is toch een echte win-win!
Wil je op de hoogte blijven van de PuurSan schrijfsels en blogs? Laat dan je naam en mailadres achter met het onderwerp: blog/schrijfsels.
